ਕਈ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ, ਮਨੁੱਖ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਤਾਂਘ ਕਰਦਾ ਆਇਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮੁਕਤੀਦਾਤੇ ਦੀ ਆਮਦ ਦਾ ਗਵਾਹ ਬਣ ਸਕੇ। ਮਨੁੱਖ ਮੁਕਤੀਦਾਤੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੱਖ ਚਿੱਟੇ ਬੱਦਲ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਉੱਤਰਦਿਆਂ ਵੇਖਣ ਦੀ ਤਾਂਘ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਲਾਲਸਾ ਅਤੇ ਤਾਂਘ ਲਾਈ ਬੈਠੇ ਹਨ। ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਮੁਕਤੀਦਾਤੇ ਦੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਫਿਰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਵੀ ਤਾਂਘ ਰਹੀ ਹੈ; ਅਰਥਾਤ, ਉਹ ਉਸ ਮੁਕਤੀਦਾਤੇ ਯਿਸੂ ਦੀ ਤਾਂਘ ਵਿੱਚ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਜੁਦਾ ਹੋਏ ਨੂੰ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਕਿ ਉਹ ਵਾਪਸ ਮੁੜੇ ਅਤੇ ਛੁਟਕਾਰੇ ਦੇ ਉਸੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਪੂਰਾ ਕਰੇ ਜਿਹੜਾ ਉਸ ਨੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਤਰਸ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਖਾਵੇ, ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰੇ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲਵੇ, ਬਲਕਿ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਸਭ ਅਪਰਾਧਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਚੁੱਕ ਲਵੇ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਪਾਪ ਤੋਂ ਛੁਡਾਵੇ। ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਜਿਹੜੀ ਤਾਂਘ ਹੈ ਉਹ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲਾ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਯਿਸੂ ਹੀ ਹੋਵੇ—ਉਹ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਜਿਹੜਾ ਪਿਆਰਾ, ਦਿਆਲੂ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਮਨੁੱਖ ਉੱਤੇ ਕਦੇ ਕ੍ਰੋਧਵਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਅਤੇ ਜਿਹੜਾ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਕਦੇ ਉਲਾਹਮਾ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ, ਸਗੋਂ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਸਭ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਜਿਹੜਾ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ, ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਲਈ ਸਲੀਬ ਉੱਤੇ ਜਾਨ ਵੀ ਦੇਵੇ। ਜਦੋਂ ਦਾ ਯਿਸੂ ਗਿਆ, ਉਹ ਚੇਲੇ ਜਿਹੜੇ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਚੱਲਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਹ ਸਭ ਸੰਤ ਜਿਹੜੇ ਉਸ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਬਚਾਏ ਗਏ ਸਨ, ਬੜੀ ਵਿਆਕੁਲਤਾ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਆਉਣ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਅਤੇ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਭ ਜਿਹੜੇ ਕਿਰਪਾ ਦੇ ਯੁਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਬਚਾਏ ਗਏ ਸਨ, ਅੰਤ ਸਮੇਂ ਦੇ ਉਸ ਵੱਡੇ ਅਨੰਦ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਦੀ ਤਾਂਘ ਵਿੱਚ ਹਨ ਜਦੋਂ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਯਿਸੂ ਸਭਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਰਗਟ ਹੋਣ ਲਈ ਚਿੱਟੇ ਬੱਦਲ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਉੱਤਰੇਗਾ। ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਤੌਰ ’ਤੇ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਦੀ ਵੀ ਸਾਂਝੀ ਇੱਛਾ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਅੱਜ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਯਿਸੂ ਦੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਗਤ ਦਾ ਹਰੇਕ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਜਿਹੜਾ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਯਿਸੂ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਬਾਰੇ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਬੜੀ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਤਾਂਘ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ ਅਚਾਨਕ ਆ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਧਰਤੀ ’ਤੇ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰੇ: “ਮੈਂ ਜਿਵੇਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਾਪਸ ਆਵਾਂਗਾ।” ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ, ਯਿਸੂ ਆਪਣੇ ਸਲੀਬ ਚੜ੍ਹਾਏ ਜਾਣ ਅਤੇ ਜੀਅ ਉੱਠਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅੱਤ ਮਹਾਨ ਦੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਆਪਣਾ ਸਥਾਨ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨ ਲਈ ਚਿੱਟੇ ਬੱਦਲ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਸਵਰਗ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਗਿਆ ਸੀ। ਯਿਸੂ ਫਿਰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਚਿੱਟੇ ਬੱਦਲ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ (ਇਹ ਬੱਦਲ ਉਹੀ ਬੱਦਲ ਹੈ ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਯਿਸੂ ਸਵਰਗ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਗਿਆ ਸੀ), ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਰਮਿਆਨ ਉੱਤਰੇਗਾ ਜਿਹੜੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਤਾਂਘ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦਾ ਸਰੂਪ ਧਾਰੇਗਾ ਅਤੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਪਹਿਨੇਗਾ। ਮਨੁੱਖ ਉੱਤੇ ਪਰਗਟ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਬਖਸ਼ੇਗਾ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਈ ਜੀਉਂਦੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਸੋਮੇ ਵਹਾਏਗਾ, ਅਤੇ ਕਿਰਪਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੋ ਕੇ, ਪ੍ਰਤੱਖ ਅਤੇ ਸਜੀਵ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਰਹੇਗਾ। ਇਹੀ ਉਹ ਸਭ ਧਾਰਣਾਵਾਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਲੋਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਯਿਸੂ ਨੇ ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ; ਬਲਕਿ ਉਸ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਸੋਚ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਜਿਹੜੇ ਉਸ ਦੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦੀ ਤਾਂਘ ਰੱਖੀ ਬੈਠੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਚਿੱਟੇ ਬੱਦਲ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਸਭਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਉੱਤੇ ਪਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਮਨੁੱਖ ਉਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਬਸ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਮਕਸਦ ਦੇ ਉਸ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ “ਚਿੱਟੇ ਬੱਦਲ” ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਆ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ (ਉਹ ਬੱਦਲ ਜਿਹੜਾ ਉਸ ਦਾ ਆਤਮਾ, ਉਸ ਦੇ ਵਚਨ, ਉਸ ਦਾ ਸਮੁੱਚਾ ਸੁਭਾਅ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਮੁੱਚਤਾਈ ਹੈ), ਅਤੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਭਾਵੀ ਫ਼ਤਹਮੰਦਾਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਫ਼ਤਹਮੰਦ ਬਣਾਵੇਗਾ। ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ: ਉਸ ਸਾਰੇ ਸਨੇਹ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਜੋ ਪਵਿੱਤਰ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਯਿਸੂ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਅਜਿਹੀਆਂ “ਹੈਕਲਾਂ” ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਗੰਦਗੀ ਅਤੇ ਅਸ਼ੁੱਧ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦਾ ਵਾਸ ਹੈ? ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਉਸ ਦੀ ਆਮਦ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦਰਸ਼ਣ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਕੁਧਰਮੀਆਂ ਦਾ ਮਾਸ ਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਕੁਧਰਮੀਆਂ ਦਾ ਲਹੂ ਪੀਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਕੁਧਰਮੀਆਂ ਦੇ ਵਸਤਰ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ, ਜਿਹੜੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਜਿਹੜੇ ਨਿਰੰਤਰ ਉਸ ਨੂੰ ਲੁੱਟਦੇ ਹਨ? ਮਨੁੱਖ ਕੇਵਲ ਇੰਨਾ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਯਿਸੂ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਅਤੇ ਤਰਸ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਜਿਹੀ ਪਾਪ ਬਲੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭਰਪੂਰ ਛੁਟਕਾਰਾ ਹੈ। ਪਰ ਤਾਂ ਵੀ, ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਖੁਦ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਧਾਰਮਿਕਤਾ, ਪ੍ਰਤਾਪ, ਕ੍ਰੋਧ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਕੋਲ ਇਖਤਿਆਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਜਿਹੜਾ ਸ਼ਾਨ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਛੁਟਕਾਰਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਅਤੇ ਤਾਂਘ ਰੱਖੀ ਬੈਠਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਸਵਰਗ ਨੂੰ ਵੀ ਹਿਲਾ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਯਿਸੂ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਜਿਹੜੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ।

“ਵਚਨ ਦਾ ਦੇਹਧਾਰੀ ਹੋਣਾ” ਵਿੱਚੋਂ ਲਏ ਗਏ ਅੰਸ਼