ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਪੂਰੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿੱਚ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੌਰ ’ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵਚਨ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵਚਨ ਨੂੰ ਖਾਣਾ ਅਤੇ ਪੀਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ; ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੁਆਰਾ ਦਿਖਾਏ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਅਤੇ ਅਚੰਭਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਕੋਈ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਸਾਰੇ ਯੁੱਗਾਂ ਵਿੱਚ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵਚਨ ਨੂੰ ਵਰਤਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਧਿਆਨ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਅਤੇ ਅਚੰਭਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲਗਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਸਗੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਧ ਬਣਾਏ ਜਾਣ ਲਈ ਜਤਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਰਾ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਨੇਮ ਦੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਕੁਝ ਵਚਨ ਬੋਲੇ, ਅਤੇ ਕਿਰਪਾ ਦੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਵੀ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਚਨ ਬੋਲੇ। ਯਿਸੂ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਚਨ ਬੋਲੇ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਏ ਰਸੂਲਾਂ ਅਤੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਦੁਆਰਾ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਹੁਕਮਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਅਮਲ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਦੁਆਰਾ ਕਹੇ ਗਏ ਵਚਨਾਂ ਅਤੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ। ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ’ਤੇ ਵਚਨ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਲਈ, ਜਾਂ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਉਣ ਲਈ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਅਤੇ ਅਚੰਭਿਆਂ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ; ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਜੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਿਰਫ਼ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚੰਭੇ ਦਿਖਾਏ, ਤਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਬਣਾਉਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੋਵੇਗਾ। ਪਰਮੇਸੁਰ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਅਤੇ ਅਚੰਭਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਧ ਨਹੀਂ ਬਣਾਉਂਦਾ, ਬਲਕਿ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਅਯਾਲੀ ਬਣਨ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਪਿਆਉਣ ਲਈ ਵਚਨ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਸੰਪੂਰਨ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਬਾਰੇ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਜੋ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਵਚਨ ਬੋਲਦਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਇਹੀ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਅਤੇ ਅਚੰਭਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਨਹੀਂ ਵਰਤਦਾ—ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵਚਨਾਂ ਦਾ, ਅਤੇ ਕੰਮ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਤਾਉਣਾ ਹੋਵੇ, ਨਜਿੱਠਣਾ, ਛੰਗਾਈ ਹੋਵੇ, ਜਾਂ ਵਚਨਾਂ ਦਾ ਪਰਬੰਧ ਹੋਵੇ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਬਣਾਉਣ ਲਈ, ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਕੰਮ, ਬੁੱਧ ਅਤੇ ਅਚਰਜਤਾ ਦਾ ਹੋਰ ਵਧੇਰੇ ਗਿਆਨ ਦੇਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣਾਂ ਤੋਂ ਬੋਲਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਵੱਲੋਂ ਯੁੱਗ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸੰਪੂਰਨ ਬਣਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ, ਉਦੋਂ ਉਹ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਅਤੇ ਅਚੰਭਿਆਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਵੇਖਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਵੇਗਾ। ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਬਾਰੇ ਜਾਣ ਲਵੇਂਗਾ ਅਤੇ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰੇ ਉਸ ਦਾ ਆਗਿਆ ਪਾਲਣ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਜਾਵੇਂਗਾ, ਤਾਂ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਅਤੇ ਅਚੰਭਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ’ਤੇ ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ ਉਸ ਬਾਰੇ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਧਾਰਣਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਇਸ ਸਮੇਂ, ਤੂੰ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਹੈਂ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੰਪੂਰਨ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਦੇ ਅਸਮਰੱਥ ਹੈਂ—ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਇਸ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਅਤੇ ਅਚੰਭਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੈਂ? ਜਦੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚੰਭੇ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਦੋਂ ਜਦੋਂ ਯੁੱਗ ਬਦਲਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ, ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਜਦੋਂ ਯੁੱਗ ਸਮਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਕੰਮ ਸਧਾਰਣ ਤੌਰ ’ਤੇ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਦੋਂ ਉਹ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚੰਭੇ ਨਹੀਂ ਵਿਖਾਉਂਦਾ। ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਅਤੇ ਅਚੰਭਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਖਾਉਣਾ ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਅਸਾਨ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਕੰਮ ਦਾ ਸਿਧਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਵੱਲੋਂ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਹੈ। ਜੇ ਮਨੁੱਖ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚਰਜ ਵੇਖੇ, ਅਤੇ ਜੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਆਤਮਿਕ ਸਰੀਰ ਮਨੁੱਖ ਅੱਗੇ ਪਰਗਟ ਹੋਣਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਕੀ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ? ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿੱਤ ਪਾ ਚੁੱਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਪੂਰਬ ਦਿਸ਼ਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਤ ਪਾ ਚੁੱਕੇ ਉਹ ਲੋਕ ਜੋ ਵੱਡੀ ਬਿਪਤਾ ਵਿੱਚੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਕੀ ਅਰਥ ਹੈ? ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਲੋਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਨਿਆਂ ਅਤੇ ਤਾੜਨਾ, ਅਤੇ ਨਜਿੱਠੇ ਜਾਣ ਅਤੇ ਛੰਗਾਈ, ਅਤੇ ਹਰ ਕਿਸਮ ਦੇ ਤਾਉਣ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਸੱਚਮੁੱਚ ਆਗਿਆ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕੀਤਾ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਸਪਸ਼ਟ ਅਤੇ ਭਾਵਾਤਮਕ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਅਸਲ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੋਈ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚੰਭੇ, ਜਾਂ ਕੋਈ ਚਮਤਕਾਰ ਨਹੀਂ ਵੇਖੇ; ਉਹ ਗੂੜ੍ਹੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ, ਜਾਂ ਡੂੰਘੀ ਸੋਝੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ; ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਅਸਲੀਅਤ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਵਚਨ, ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੱਚਾਈ ਬਾਰੇ ਸੱਚਾ ਗਿਆਨ ਹੈ। ਕੀ ਅਜਿਹਾ ਸਮੂਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਵਧੇਰੇ ਸਮਰੱਥ ਨਹੀਂ ਹੈ? ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਕੰਮ ਅਸਲੀ ਕੰਮ ਹੈ। ਯਿਸੂ ਦੇ ਯੁੱਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਛੁਟਕਾਰਾ ਦਵਾਉਣ ਲਈ ਆਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿੱਛੇ ਲਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਚਮਤਕਾਰ ਦਿਖਾਏ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ’ਤੇ ਸਲੀਬ ’ਤੇ ਟੰਗੇ ਜਾਣ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦਿਖਾਉਣਾ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅਜਿਹੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚੰਭੇ ਉਹ ਕੰਮ ਸਨ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ; ਉਹ ਵਾਧੂ ਕੰਮ ਸਨ, ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਯੁੱਗ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਪੁਰਾਣੇ ਨੇਮ ਦੇ ਸ਼ਰਾ ਦੇ ਯੁੱਗ ਦੌਰਾਨ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਵੀ ਕੁਝ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚੰਭੇ ਦਿਖਾਏ—ਪਰ ਜੋ ਕੰਮ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅੱਜ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਅਸਲੀ ਕੰਮ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ ’ਤੇ ਹੁਣ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚੰਭੇ ਨਹੀਂ ਵਿਖਾਉਂਦਾ। ਜੇ ਉਹ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚੰਭੇ ਵਿਖਾਉਂਦਾ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਅਸਲ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪੈ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ, ਅਤੇ ਉਹ ਹੋਰ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਜੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵਚਨ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਪਰ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚੰਭੇ ਵੀ ਦਿਖਾਏ ਹੁੰਦੇ, ਤਾਂ ਕੀ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਮਨੁੱਖ ਸੱਚਮੁੱਚ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ? ਇੰਝ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅਜਿਹੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਧਰਮ ਹੈ; ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰਲੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਧਾਰਮਿਕ ਧਾਰਣਾਵਾਂ ਅਤੇ ਅਲੌਕਕ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਲਈ, ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਬਾਰੇ ਜਾਣੂ ਕਰਾਉਣ ਲਈ ਆਇਆ ਹੈ। ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਅਜਿਹੇ ਅਕਸ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਆਇਆ ਹੈ ਜੋ ਭਾਵਾਤਮਕ ਅਤੇ ਖਿਆਲੀ ਹੈ—ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਅਜਿਹਾ ਅਕਸ, ਜਿਸ ਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਕੋਈ ਹੋਂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ, ਹੁਣ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕਮਾਤਰ ਚੀਜ਼ ਜੋ ਤੇਰੇ ਲਈ ਕੀਮਤੀ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਅਸਲੀਅਤ ਦਾ ਗਿਆਨ ਹੋਣਾ! ਸੱਚਾਈ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਪਛਾੜ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਅੱਜ ਕਿੰਨੀ ਸੱਚਾਈ ਹੈ? ਕੀ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਜੋ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚੰਭੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹੈ? ਦੁਸ਼ਟ ਆਤਮਾਵਾਂ ਵੀ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਅਚੰਭੇ ਦਿਖਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ; ਕੀ ਉਹ ਸਭ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹਨ? ਮਨੁੱਖ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ, ਜੋ ਭਾਲਦਾ ਹੈ ਉਹ ਸੱਚਾਈ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਅਤੇ ਅਚੰਭਿਆਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਜਿਸਦੀ ਪੈਰਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਜੀਵਨ ਹੈ। ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਟੀਚਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ।

“ਵਚਨ ਦਾ ਦੇਹਧਾਰੀ ਹੋਣਾ” ਵਿੱਚੋਂ ਲਏ ਗਏ ਅੰਸ਼